Οδός Δώρου

Σε μια λίμνη, θάλασσα, μ' αλμυρά νερά.<br />
Ζούσανε μεγάλα ψάρια, ζούσαν και μικρά.<br />
<br />
Είχαν φτιάξει μια πλατεία, κάτω στο βυθό,<br />
κι έβρισκες για να ψωνίσεις κάθε είδους αγαθό.<br />
<br />
Στο εμπόριο της πορφύρας και των μαργαριταριών,<br />
διέπρεπε ένας καρχαρίας με το όνομα ΜΙΝΙΟΝ.<br />
<br />
Και όποιο ψάρι είχε στην πιάτσα κάποιο μαγαζί,<br />
ψάρευε καναν πελάτη και κατάφερνε να ζει.<br />
<br />
Ένας γίγαντας μια μέρα, όπως έκανε λουτρό,<br />
Κάνει την ανάγκη του, αχ, τι φοβερό.<br />
<br />
Ψόφισαν τα ψάρια όλα, πάει η αγορά,<br />
και από τότε λέγεται η θάλασσα Νεκρά.<br />
<br />
Στων βράχων τον απόκοσμων τις άδειες εσοχές,<br />
ένα ψάρι έχει μείνει, μόνο, δυστυχές.<br />
<br />
Έχει μέγεθος μεσαίο, λέπι ψιλοβελονιά,<br />
και πουλούσε παραγάδια, δίχτυα και σχοινιά.<br />
<br />
Τώρα κλαίει και θυμάται τον παλιό καλό καιρό,<br />
λέει πώς θα επιβιώσω, αν δεν αλληλεπιδρώ.<br />
<br />
Γύρω η θάλασσα ασήμι, λάδι τα νερά.<br />
Παν΄τα ψάρια τα μεγάλα, παν΄και τα μικρά..<br />
<br />
στίχοι: Χρήστος Καννελόπουλος<br />
<br />
<br />