Κάλια

Καίγεται το δέντρο<br />
<br />
Πεζή… μοιάζει να είναι η ζωή<br />
μ’άκου ιστορία αληθινή<br />
που απ’αυτήν αντιλαλεί<br />
η ποίηση.<br />
<br />
Ήμουν 17 χρονών<br />
<br />
Εκεί… σε ένα άδειο μαγαζί<br />
μου δίδαξες με υπομονή<br />
πως να χορεύω στη σιωπή <br />
με μουσική.<br />
<br />
Χρώματα x3 <br />
που πάντα αλλάζουν, χρώματα αλλάζουν, <br />
χρώματα.<br />
<br />
Εγώ του σήκωσα τα παντελόνια. <br />
Εσείς γιατί του κλέβετε το σώμα του;<br />
<br />
Έρχεται, Ο κόσμος έρχεται και φεύγει, έρχεται<br />
<br />
Ρεφρέν<br />
Μα εγώ θα είμαι εκεί,<br />
να ψήνω τον καφέ σου.<br />
Με τις παρέες να τραγουδώ,<br />
σε χρόνο ανύπαρκτο κι εγώ,<br />
τις πιο σκληρές στιγμές σου x2.<br />
<br />
Ήταν Παρασκευή βράδυ στο Γκαγκάριν…<br />
Σκότωσαν ένα παιδί…<br />
<br />
Στρατός… σκοτάδι είδα ξάφνου μπρος<br />
Δε θα μας κλέψετε το φως<br />
είπα και στάθηκα φρουρός<br />
Αληθινός.<br />
<br />
Φωτιά… απλώνεται στη γειτονιά<br />
ο κόσμος όλος μια γροθιά<br />
βλέπω παντού να καίει πια<br />
απ’την καρδιά.<br />
<br />
Ήμουν 17 χρονών<br />
Εσείς γιατί του κλέβετε το σώμα του;<br />
<br />
Χρώματα x3<br />
<br />
Ρεφρέν<br />
Μα εγώ θα είμαι εκεί,<br />
να ψήνω τον καφέ σου.<br />
Με τις παρέες να τραγουδώ,<br />
σε χρόνο ανύπαρκτο κι εγώ,<br />
τις πιο σκληρές στιγμές σου x2.<br />
<br />
Ήταν Σάββατο πρωί…<br />
Συγγνώμη<br />
σε σένα και σε όλα τα παιδιά του κόσμου